Sinéad , Daid agus an Toupée

Lá saoire é an lá inniu agus dá réir sin, mar a deirtear ar na cláracha cócaireachta is fearr, seo ceann a réitigh mé roimhré.

Bhronn an Chomhairle Ealaíon sparánacht orm anuraidh le cnuasach agallamh beirte do dhaoine óga a chumadh. Seo ceann acu:



Sinéad, Daid agus an Toupée


Tá Daid th'éis teacht abhaile agus toupée air. Tá sé ag imeacht maol go maith agus ní maith leis é. Tá Sinéad (13) ina suí ag cur téacsanna chuig a cairde. Ní thugann sí aird ar bith ar Dhaid.

DAID
A Shinéad, a leanna, ansin thú sa gciúnas?
Murach an fón sin, bheifeá caillte le huaigneas !

Ní thugann sí aon aird air, ach coinníonn uirthi leis na téacsanna

DAID
ag ligint air go bhfuil Sinéad ag caint leis
Ó ansin thú a Dheaide, is cén scéilín a’at fhéin?
Is deas thú a fheiceáil, a stór geal mo chléibh!

Fós ní bhreathnaíonn Sinéad suas, ach tugann wave beag searbhasach dó

DAID
Dá mbreathnófa suas orm, d’fheicfeá gan stró,
Nach bhfuil scéilín ar bith a’am, ach scéal millteach mór!

Breathnaíonn Sinéad suas. Tost. Tá idir iontas agus uafás uirthi.

SINÉAD
A Dheaide, cén t-ainmhí é sin ar do chloigeann ?
Coinín nó coileán nó rud eicínt eile ?
Ná habair gur shiúil tú an baile aniar
Ag breathnú chomh haisteach is a chonaic mé riamh.

DAID
Ara a Shinéad a leanna nach n-éistfeá do bhéal?
Ní ainmhí ar bith í ach togha an toupée.
Ó Pháras a tháinig sí is bhí sí sach daor
Ach nach gceapfá gur orm a d’fhás sí riamh?

SINÉAD
An-bharrúil a Dheaide, an bharrúil go deo
Sa joke shop a bhí tú, nach shin do scéal mór?
Ag iarraidh mé a scantrú le scéal faoi toupée
Is chreid mé ‘feadh soicind thú –
(go searbhasach)
Bhí mo chroí i mo bhéal!

DAID
(beagán gortaithe)
A Shinéad ní ag mugadh ná ag magadh atáim
Seo toupée costasach, an cineál is fearr
Mar tá mise ró-óg le bheith ag siúl siar is aniar
Le cloigeann gan ghruaig, le bheith iomlán maol.


SINÉAD
Ach a Dheaide, má fheiceann mo chairde é sin
An rud sin tá neadaithe ar mhullach do chinn
Beidh náire an domhain orm, náire mo bháis
Ní chloisfidh mé a dheireadh ar scoil faoi go brách.

DAID
Ach céard faoi mo chás-sa, mo chloigeann bocht nocht?
Is gan mé ar éigean tríocha bliain agus hocht
Ar éigean go n-aithním sa scáthán an ceann
A stánann ar ais orm, é lom agus sean.

SINÉAD
Ach a Dheaide tá neart daoine cáiliúla maol ….

DAID
Neart daoine cáiliúla? - ainmnigh iad!

SINÉAD
(Ag smaoineamh ar feadh nóiméid – níl sí in ann cuimhniú ar dhuine ar bith. Ansin….)
Homer Simpson! Sin duine fíorcháiliúil go deo
Is tá sé níos maoile ná thusa go mór!

DAID
Is níl mé chomh buí leis ach oiread, nó níl?
Homer Simpson! Ná bí ag briseadh mo chroí!
Ainmnigh anois dom cúpla duine eile
Cúpla fear breá is gan ribe ar a gcloigeann

SINÉAD
(Tost - ag smaoineamh arís. Ansin…)
Seáinín Bán Breathnach! – tá sé maol is sách óg

DAID
Tá Seáinín Bán Breathnach chomh sean leis an gceo!
Tá brón orm a Shinéad, níl leigheas ar mo chás
Beidh an toupée seo orm nó go bhfaighidh mé bás.

SINÉAD
(Faoina cuid anála)
B’fhéidir nach fada a bheas tú ag fanacht

DAID
Fainic anois thú fhéin – seachain do theanga!


SINÉAD
Mura mbaineann tú anuas uait sin an rud sin go beo
Tá mise ag fágáil an tí seo – go deo !
B’fhearr liomsa imeacht gan dídean, gan beann
Ná Deaide a bhfuil gadhar Pharis Hilton ar a cheann

DAID
tocht ina ghlór
Bhuel más shin é do rogha, a Shinéad a chroí
Más mar sin atá sé, bí ag fágáil an tí.

SINÉAD
Ó ná bíodh aon bhuairt ort, tá mé ag imeacht ar an bpointe
Ní fheicfidh tú mise thart arís choíche!

DAID
Ach a Shinéad, sula bhfágann tú an teach seo go brách
Breathnaigh ar an bhféilire, mar a dhéanfadh bean lách

SINÉAD
Féilire? Féilire ? Céard tá tú a rá?

DAID
Inniu an chéad lá d’Aibreán a ghrá!
Baineann sé dó an toupée
Agus is amadán thusa – nó óinseach – ceann ceart !

SINÉAD
Maróidh mé thusa – sula mbeidh an lá thart!

Béiceann sí agus ritheann Daid amach ag scairteadh gáire, Sinéad ina dhiaidh aniar.