Muilte Gaoithe - Meilt Ama?

De bharr an teach a bheith á réabadh, b'éigean dom an oifig a aistriú suas staighre go ceann seachtaine nó dhó. Tá mé i mo shuí anois ag fuinneog a dtugaim sracfhéachaint amach tríthi go minic, ach nach bhfuil mé cleachtach ar bheith i mo shuí os a comhair gan corraí. Sin é an fáth go dtugaim faoi deara, den chéad uair, go bhfuil amharc ar éigean ón bhfuinneog seo siar thar tithe Bhaile Liam, siar ar bharr na muilte gaoithe atá tógtha lámh leis an Leithrinn, in Indreabhán. Tá cara linn ina cónaí thiar ansin agus téann muid ar siúlóid ó am go céile suas an bóithrín uaigneach a bhfuil na muilte móra millteacha tógtha lena thaobh.

Mar dhuine a bhfuil spéis aige i gcúrsaí timpeallachta, chreid mé riamh gur rud maith a bhí sna muilte gaoithe, go raibh siad ag teacht i dtír ar fhoinse fuinnimh a bhí ar fáil saor in aisce, tobar fuinnimh gan tóin, foinse nach raibh sceitheadh ná truaillíu ná tada dá shórt ag baint leis. Agus b'fhéidir gurb ea.

Ach, dar le James Lovelock, eolaí na teoirice Gaia, ar thrácht mé ar The Vanishing Face of Gaia, an leabhar is deireanaí uaidh anseo píosa ó shin, is meilt ama iad na muilte gaoithe. Tá siad thar a bheith mí-éifeachtach, dar leis agus bíonn tréimhsí fada ann in imeacht bliana ar bith nach féidir leo leictreachas a ghinniúint mar nach bhfuil dóthain gaoithe ann, nó mar go bhfuil an iomarca gaoithe ann. Creideann sé gur airgead agus acmhainní amú atá i gceist le tógáil feirmeacha gaoithe agus go mbeidh gá i gcónaí iad a bheith ceangailte le foinse tánaisteach cumhachta, foinse a líonfas na bearnaí nuair nach féidir leis na muilte an obair a dhéanamh agus foinse a bheas ag sceitheadh leis isteach san aeráid.

Cén leigheas atá ag Lovelock ar an scéal? Cumhacht núicléach.

Dar le Lovelock, tá an iomarca faitís ar dhaoine roimh an gcumhacht núicléach. Déanann muid é a shamhlú inár n-intinn i gcónaí leis na híomhánna scáfara sin de Nagasaki agus Hiroshima agus an scrios a lean é. Airíonn muid gur rud mínádúrtha, rud aindiagach beagnach atá sa raidghníomhaíocht. Cuireann Lovelock i gcuimhne dúinn gur cuid den nádúr an raidghníomhaíocht - an gás nádúrtha radon (atá coitianta go maith anseo i gConamara, a deirtear), mar shampla. Tharla Chernobyl, cinnte, ach tharla sé, dar leis, i sean-stáisiún, faoi bhainistíocht Shóivéideach nár chóir a bheith ina bhun - daoine a thóg cinneadh gan chiall a chúisigh an timpiste.

An fáth go bhfuilim ag filleadh ar an leabhar seo arís inniu, "The Vanishing Face of Gaia" ná gurb annamh a léim rud atá chomh dúshlánach. Tá cleachtadh againn ar fad ar phátrúin áirithe smaointeoireachta - pátrúin leisciúla, ach pátrúin a nglacann muid go leor againn leo go réidh.

Mar shampla, an té atá gafa le ceisteanna "glasa", is minic go mbíonn pátrún níos leithne barúlacha aige - liobrálach i dtaobh ginmhillte, cuir i gcás, ar son na Pailistíne, b'fhéidir, ar son Obama, in aghaidh shaoirse an mhargaidh agus mar sin de. Bíonn eisceachtaí ann, ar ndóigh, ach is minic go nglacann muid le "seit" barúlacha ar an gcaoi sin. Tá sé an-spéisiúil nuair a thagann tú ar scríbhneoir a réitíonn tú leis ar thaobh amháin (domsa sa gcás seo, buairt faoi scrios an phláinéid) agus smaoineamh á chur chun cinn aige (cumhacht núicléach) smaoineamh, i mo chás-sa a thagann salach go hiomlán ar na tuairimí a bhfuil glacadh agam leo gan mórán dianmhacnaimh a dhéanamh orthu ó bhí mé i mo mhac léinn gruagach.

Tá leoithne isteach ón Atlantach agus tá lanntracha na muilte gaoithe ag casadh.....