Aréir a leandáil mé anseo i mBologna, agus rinne mé mo bhealach trí cheo draíochta an Xanax (a thógaim le déileáil leis an sceon a thagann in eitleáin orm). Faoin am go raibh an tríú cruinniú curtha díom ar maidin agam, bhí mé beagnach ar mo sheanléim. Th'éis a raibh d'aimsir bhreá againn sa mbaile do dheireadh seachtaine na Féile Pádraig, bhí mé ag súil le teas anseo i lár na hIodáile. Bhí sé de cheart agam na thermals a phacáil.
An rud ba mhó a chonaic mé inniu a chuaigh i gcion orm ná taispeántas de chuid saothar Roberto Innocenti, maisitheoir aitheanta leabhar ón Iodáil. (Ní dóigh liom féin gur focal ró-shásúil é "maisitheoir", go háirithe i gcás leithéidí Innocenti.) Stíl
an-réalaíoch atá aige.
Tá maisiú (nó léiriú) déanta aige ar an-réimse scéalta, ina measc Pinocchio, Luaithríona agus go leor eile. Na híomhánna ba mhó a chuaigh i gcion orm ná sraith atá déanta don leabhar Rose Blanche, scéal faoi champaí géibhinn na Naitsíoch i gcaitheamh an darna cogaidh mhóir.
Bhí an fear é féin i láthair ag seimineár inniu agus bhronn an foilsitheoir atá sa tSín aige bronntanas air leis an aitheantas atá á thabhairt dó ag Aonach na bliana seo a mharcáil.
No comments:
Post a Comment